Kia Ora, Aotearoa!

Kia Ora, Aotearoa!

Het lijkt alsof we nog maar net in Nieuw-Zeeland zijn, maar de tijd gaat toch weer sneller dan we dachten. Toen we 5 maart aankwamen in Wellington werden we opgevangen door onze familie, ook al was het erg laat. Rose heeft ons opgehaald en de eerste 3 nachten waren we bij de familie Stolte in Masterton en Carterton. We hebben veel van de familie weer ontmoet, erg leuk en gezellig! En Mike en Rose hebben een bakery (The Clareville Bakery) waar we ook zijn geweest, echt genieten. Ze hebben er een café bij waar je lekker kunt koffie drinken met een heerlijke cronut, brownie, etc. erbij, of voor een lunch. We hebben een auto te leen gekregen van de familie, daar zijn we super blij mee en tot nu toe hebben we er al vele (veilige) kilometers mee gereden.

Na deze 3 dagen gingen we naar het Zuidereiland met de ferry. Er was veel wind op zee, maar het was schitterend toen we de Marlborough Sounds invoeren en de zon onderging. We hadden 1 overnachting in Picton en gingen de dag daarop naar Blenheim. Blenheim is een stadje midden in de streek Marlborough en staat bekend om zijn vele wijngaarden. Dus je begrijpt al wat wij daar hadden te zoeken, haha! We hebben een wijntocht gedaan langs de verschillende “wineries” met “cellar doors”, dat wil zeggen dat je hier een proeverij kon doen. Geen zorgen, we hadden de auto laten staan en ingeruild voor 2 fietsen. De streek staat voornamelijk bekend om de Souvignon Blanc (let er maar eens op als je wijn koopt uit Nieuw-Zeeland, meestal uit Marlborough, en wat ons betreft een aanrader!) maar ze hebben ook nog vele andere soorten die ons wel in de smaak vielen, zoals Pinot Gris en Riesling. Geloof het of niet, maar na deze tour zijn we heuse wijnkenners geworden… Plus een paar flesjes wijn rijker.

Vanuit Blenheim zijn we naar Kaikoura gereden. Deze stad aan de oostkust staat bekend om verschillende soorten walvissen, vele dolfijnen en andere zee(zoog)dieren zoals pinguïns en zeehonden die dicht langs de kust leven. Dit komt doordat er zich bij Kaikoura een onderwatercanyon bevindt van 3000 meter diep, waardoor er veel voedsel is te vinden voor de walvissen (vooral voor de potvis) en dit daarom hun thuis is. Vorig jaar hadden we hier al heen gewild, maar door de aardbeving van 2016 was de weg hierheen helaas nog niet open. Dus toen moesten we het overslaan, vandaar dit jaar de tweede poging. We hadden de “Whalewatch” boottour geboekt, schitterend weer, letterlijk en figuurlijk geen vuiltje aan de lucht, dachten we. Totdat we aankwamen en er veel wind op zee bleek te zijn, waardoor de tour was geannuleerd. Dat was balen, moesten we het dit keer weer overslaan!? Want we moesten de volgende dag weer verder, dus tijd voor een andere tour (3 uur) hadden we niet… Teleurgesteld gingen we kijken bij het informatiepunt wat er nog meer was te doen, en toen zagen we een aanbieding voor een half uur walvissen spotten met een vliegtuigje! We keken elkaar aan en wisten het zeker: dit was perfect! We hebben gelijk geboekt voor de volgende ochtend, dat zou qua tijd wel lukken. Er pasten 4 mensen inclusief de piloot in het vliegtuigje, erg klein maar daardoor zaten we allemaal bij een raam. Gelukkig was het nagenoeg windstil. We hebben 2 walvissen gevonden (potvissen) en een hele groep Dusky dolfijnen, wat een prachtig zicht vanuit de lucht over deze dieren, het was echt zo bijzonder en indrukwekkend! En zo fijn dat we toch nog walvissen hebben gespot! Pure euforie, wát een ervaring!

Na Kaikoura zijn we naar Fairlie gegaan voor een overnachting. Dit stadje ligt in het Dark Sky Reserve, dat betekent dat er een aantal regels zijn omtrent de lichtvervuiling: zo min mogelijk licht en lantaarnpalen. Want hoe donkerder het is, hoe beter je de sterren ziet. Vorig jaar waren we ook een nacht in hetzelfde holidaypark en herinnerden ons de sterrenhemel van toen nog erg goed. We hoopten ’s avonds dat we er weer wat van konden meekrijgen en meenden dat we een stukje van de melkweg zagen. Maar we stonden in een bebost gebied dus we dachten dat het wel leuk zou zijn om naar een uitzichtpunt buiten de stad te rijden. Om half 12 stapten we in de auto en toen we aankwamen: WAUW! We waren helemaal “flabbergasted”, de complete melkweg van de ene kant naar de andere kant was zichtbaar. Zo bizar mooi! Zo veel sterren hebben we nog nooit gezien. Het was ook helemaal helder dus daar hadden we geluk mee. Helaas waren we er (cameratechnisch) niet zo goed op voorbereid dus kregen het helaas niet op beeld. Maar we hebben het op ons netvlies, zoveel sterren, het was prachtig!

De volgende dag reden we via de prachtige meren Lake Tekapo en Lake Pukaki, door naar Dunedin. Hier woont ook familie en we mochten 2 nachten verblijven in hun loft. Super gezellig en leuk, het is een groot gezin met 9 kinderen en ze zijn grotendeels zelfvoorzienend. Dus ze bakken zelf brood, hebben eieren van eigen kippen, vlees van eigen dieren, groenten uit de moestuin en melk van eigen koeien. Die worden elke ochtend gemolken met de hand, en Nathalie is de beroerdste niet dus die ging er om 6 uur uit om te helpen! Haha. We hebben hiernaast nog een wandeling naar Tunnel Beach gemaakt en een door Dunedin, beide prachtig. ‘s Avonds heerlijke "fish and chips" gegeten.

Next stop was Queenstown, deze stad is erg toeristisch en staat bekend om alle activiteiten die je kunt doen, onder andere de Canyon Swing. Dit leek Wouter helemaal fantastisch (Nathalie is hier minder enthousiast over, haha) maar kijken is natuurlijk prima. We werden opgehaald in het centrum en naar de canyon gebracht. Hier werd Wouter gewogen en kreeg zo’n tuig/harnas aan en kon kiezen hoe hij wilde springen. Het kon met een koprol, zijwaarts, touw doorsnijden, met een stoel, glijbaan, gewoon normaal of juist geduwd of getrapt worden was ook mogelijk... Hij besloot om er duikend vanaf te gaan. YOLO!! (Wouter zijn woorden). Iedereen was eigenlijk wel zenuwachtig op 1 iemand na: Wouter inderdaad. Vol overgave en tot ieders verbazing dook hij het diepe klif in. Hij vond het helemaal waanzinnig en awesome haha. Het filmpje is geniaal, zie zijn instagram- en facebookaccount. Eenmaal weer terug in Queenstown nog 40 minuten in de rij gestaan voor de befaamde Fergburger, schijnt de beste burger van Nieuw-Zeeland te zijn en hij was echt verrukkelijk. (no offence Mike, maybe as good as the Clareville Burger. But we have to try yours again to compare :p)

Gisteren hebben we vrij impulsief de Ben Lomond Track gelopen, welke best een pittige hike bleek te zijn. We gingen de berg beklimmen waarvan we onderaan niet eens wisten dat je het kon beklimmen, laat staan dat WIJ die konden beklimmen, haha. Maar hoe dichterbij we kwamen hoe duidelijker het werd dat het toch echt ging gebeuren. Hij was 1.784 meter hoog en de track was 14 km lang. De uitzichten waren fantastisch en alle moeite waard! Zie de foto’s.

Momenteel verblijven we in een Bed & Breakfast, ergens in the middel of nowhere, van een leuk (ouder) echtpaar die ons goed in de watten leggen. Vanochtend al met een heerlijk ontbijt, en voor morgen zijn we uitgenodigd voor “a real kiwi dinner”: Lamb roast with pumpkin from the oven. We zijn benieuwd, maar volgens haar hebben we dat wel verdiend nadat we de ROYS PEAK hebben gedaan! Die staat dus voor morgen op de planning.

We hebben weer wat foto’s toegevoegd. Verder weinig nieuws, al is het verhaal wel weer lang zat denken we, maar als het langer moet horen we dat graag... Haha! De reis is tot nu toe echt boven onze verwachtingen, wat we allemaal mogen zien en meemaken, alleen maar dankbaarheid hiervoor! We hebben natuurlijk best wel eens heimwee, maar wat zijn we blij met facetime, whatsapp en andere media! Hopelijk gaat het in Nederland ook goed met jullie allemaal en komt de lente snel dichtbij.

Liefs van Wouter& Nathalie

Ps. Voor meer foto’s en updates, volg ons op insta! @wvisscherwv & @nathalieee3